Felix culpa

[Addictowa]

Cieszę się, że znów coś napisałam, choć do głowy przychodzą mi same grzeszne pomysły. Zobaczymy, czy wam też.

***

Wstęp

Pulchra enim sunt ubera

Felix wszedł do domu mechanicznie, odłożył klucze na Cabana, pogłaskał szafkę (klucze upadły z donośnym hukiem na podłogę, bo Caban nie był dobrym meblem, za to szafka poczuła się wyjątkowo doceniona), zdjął kurtkę i pozwolił swojemu mózgowi na chwilę zawiechy. To, co zobaczył, nie było w żadnym wypadku nienaturalne, wręcz przeciwnie, objawiona mu prawda o wszechświecie i porządku rzeczy zdawała się być powszechnie znana i ceniona. Mimo wszystko, w momentach epifanii nawet umysł nastoletniego geniusza-wynalazcy nie potrafił prawidłowo funkcjonować. Mijały kolejne minuty, a Felix siedział sam w kuchni, dłońmi obejmując kubek z kawą (której szczerze nienawidził), i co kilkanaście sekund pociągał łyczek wrzącego napoju. Zmartwiony Caban ułożył swój włochaty łeb na stopie pana i skamlał cichutko w nadziei, że ten go pocieszy. Felix zdał sobie w końcu sprawę, że pity przez niego napój nie ma optymalnej temperatury, a co za tym idzie, parzy mu język i podniebienie. Zaklął cicho (acz nie skandalicznie wulgarnie) pod nosem i wrócił myślami do niezwykłego wydarzenia sprzed godziny. Kawa nie trafiła do ust, a rozdzierający uszy i serce pisk poparzonego zwierzęcia wybudził zanurzonego we wspomnieniach Felixa.
– O boże, Caban! – Blondyn zerwał się i dokonał wzorowej akcji ratowniczej na stworzeniu z poparzeniem pierwszego stopnia. Kiedy pies uspokoił się na tyle, by można go było zostawić samego, Felix zszedł do piwnicy, usiadł na krześle i bezwstydnie się zarumienił.

***

Leżąc na kanapie obok Neta, Nika rozmyślała o tym, jak zmieniła się ich przyjaźń z Felixem. Prawda, Laura okazała się naprawdę doskonałą partnerką i całkiem niezłą koleżanką, ale Nice brakowało takiego kontaktu z Felixem, jaki miała wcześniej. Gdyby ktoś włamał się do jej myśli, mógłby odnieść wrażenie, że jest zazdrosna. Jednak byłoby to mylne wrażenie. Nika martwiła się o niego tak, jak starsza siostra o młodszego braciszka albo nawet jak matka o syna. Mimo wszystko, doceniała czas spędzony tylko z Netem, bo im była starsza, tym bardziej potrzebowała popołudni i wieczorów tylko dla dwojga. Wtuliła się więc mocno w swojego chłopaka i delikatnie musnęła wargami jego szyję.
Leżąc na kanapie obok Niki, Net myślał tylko o tym, jak jej krągłości przylegają do niego i jak bardzo chciałby być typowym, nieodpowiedzialnym nastolatkiem.
– O czym myślisz? – wymruczała Nika, wodząc opuszkami palców po ustach Neta.
– Sięszko otpowiesieć jak mi łaskoczesz uszta.
– Och, jasne. – Nika uśmiechnęła się i zaczęła przeczesywać włosy Neta.
– Szukasz skarbów? – zażartował Net. – Możliwe, że znajdziesz tam parę chrupków z wczoraj.
– Nie wymigasz się – ucięła. – Gadaj, kto ci siedzi w głowie, bo inaczej fizycznie to stamtąd wyciągnę.
– No dobra, już dobra. – Net wydawał się więcej niż zakłopotany. – Czy jesteś zaznajomiona z procesem wymiany komórek?
Nika ściągnęła brwi w podejrzliwym spojrzeniu.
– Ekhm, więc tak – kontynuował – wiesz, że część komórek ludzkiego organizmu ulega wymianie podczas naszego życia, dając miejsce nowym, zdrowym komórkom. Niektórych komórek jednak wciąż przybywa i jest to tak fascynujący proces, że postanowiłem się mu bliżej przyjrzeć i poświęcić rozmyślania na dokładną analizę powstałego produktu.
– Że cycki mi urosły, tak? – mruknęła Nika, patrząc na niego uważnie.
– Nic ci nie umknie, moja ty dojrzewająca łaniu – odparł chłopak, wyraźnie zakłopotany.
– A jak tam twój produkt mitozy i mejozy? – zapytała fachowo Nika i jeszcze bardziej fachowo przygryzła usta.
– Ale że… – Net zmarszczył brwi, myśląc gorączkowo. – Nie mówisz chyba o…
Nie zdążył dokończyć, bo rude loki oplotły mu twarz, a grzeszne myśli zawładnęły umysłem.

[Kage-Sama]

Weee!!! Krótkie, acz genialne! Świetne poczucie humoru i tylko Cabana szkoda... Czekam na więcej

[Lee]

Cóż, skomentuję to tak: http://www.youtube.com/watch?v=kV7ou6pl5wU

To pierwsze opowiadanie Twojego autorstwa jakie przeczytałem, ale muszę przyznać że masz talent i udatnie naśladujesz styl Kosika, o ile jeszcze cokolwiek z tego stylu pamiętam Generalnie, na propsie

[Addictowa]

Zapraszam do czytania mojego poprzedniego opowiadania, jest dostępny na forum i w "Głosie Kosika".

Prawda życiowa w tym wideo.

A nie wiem, czy do końca próbuję naśladować Kosika. Na pewno w poczuciu humoru, ale to dlatego, że mamy bardzo podobne. Poza tym staram się utrzymać podobną konwencję, ale dorzucić coś od siebie.

[Kage-Sama]

No, wszystko super, tylko kiedy następny fragment?!

[Jasti]

Mowiąc szczerze też nic Twojego nie czytałam, ale ogólnie sympatycznie się zapowiada Nie wiem wprawdzie co Wy wszyscy macie na wydoroślanie FNiN , ale jednak fajnie, humorystycznie napisane i miło się czyta.

[Derpina]

Fajne szybko się czyta, z humorkiem

[pgegksbelchatow]

Będzie kontynuacja?

[T-rex]

Świetne! Tylko czy będzie kontynuacja...?

[buuts]

Wybornie się czyta. Naprawde dobra robota.