Jak zaczęła się wasza przygoda z fantastyką?

[primus_pilusxiii]

Moja przygoda z fantastyką zaczęła się na przełomie lat 80 i 90, pierwszymi książkami jakie przeczytałem były "Droga do tronu" Howarda, "Wojna skrzydlatych" Andersona , "Świt 2250" Norton i "Czarnoksiężnik z Lemurii" Cartera. Później był Tolkien, De Camp, Wagner, Herbert, Kres, Sapkowski i wielu innych

[Patrycjolona]

Zaczęła się od... krzyżaków. Mniej więcej jako 13-latka z braku dostępu do innej literatury polskiej, sięgnęłam po krzyżaków i gdy skończyłam miałam niedosyt. Mimo że mało rozumiałam wtedy z tej książki, byłam zachwycona jej klimatem. Pierwsza scena w oberży mnie wciągnęła w klimat, dziś popularnej kliszy w fantastyce, podróżników szukających questów w karczmie. Wtedy w ręce wpadł mi wiedźmin, mniej więcej w tym samym czasie co FNIN. Następnie seria Inkwizytorska Jacka Piekary. I przez kolejne lata plątanina sci-fi z fantasy. Do sentymentalnych zaliczam Paskenarrion Elizabeth Moon i seria Marszu w głąb lądu Dawida Webbera i Johna Ringo. Obecnie jakieś pojedyńcze egzemplarze książek wyszukanych na bazarkach i małych księgarniach. Przeplatam naprawdę silne w wykonaniu serie (Pan Lodowego Ogrodu) z niższych, luźnych dla rozrywki (Jakub Wędrowycz).

[FeliksP]

Zaczęła się od... krzyżaków. Mniej więcej jako 13-latka z braku dostępu do innej literatury polskiej, sięgnęłam po krzyżaków i gdy skończyłam miałam niedosyt. Mimo że mało rozumiałam wtedy z tej książki, byłam zachwycona jej klimatem. Pierwsza scena w oberży mnie wciągnęła w klimat, dziś popularnej kliszy w fantastyce, podróżników szukających questów w karczmie. Wtedy w ręce wpadł mi wiedźmin, mniej więcej w tym samym czasie co FNIN. Następnie seria Inkwizytorska Jacka Piekary. I przez kolejne lata plątanina sci-fi z fantasy. Do sentymentalnych zaliczam Paskenarrion Elizabeth Moon i seria Marszu w głąb lądu Dawida Webbera i Johna Ringo. Obecnie jakieś pojedyńcze egzemplarze książek wyszukanych na bazarkach i małych księgarniach. Przeplatam naprawdę silne w wykonaniu serie (Pan Lodowego Ogrodu) z niższych, luźnych dla rozrywki (Jakub Wędrowycz).

Krzyżacy to powieść historyczna, a nie fantastyka.

[Patrycjolona]

Krzyżacy to powieść historyczna, a nie fantastyka.

Owszem, ale rozpoczęła moje poszukiwania książek osadzonych w średniowieczu, o przygodach i ówczesnych obyczajach. Natrafiłam wtedy na opowiadania wiedźmińskie i to było spełnienie wszystkich moich wymagań, plus zawierało dodatki w postaci złotego smoka i czarodziejek. Potem te dodatki stały się cechą pożądaną każdej kolejnej powieści

[kam193]

Krzyżacy... ciekawy sposób na wstęp do fantastyki, Pat.

U mnie trochę trudno jednoznacznie to powiedzieć, bo tak naprawdę czytam odkąd pamiętam i zawsze istotne miejsce odgrywała fantastyka, uzupełniana innymi gatunkami (kiedyś np. przygodowymi, teraz raczej kryminały lub thrillery/sensacja). Myślę jednak, że najpewniej zaczęło się od Opowieści z Narnii, których część (bodaj dwa tomy) dostałem kiedyś na urodziny. Gdzie kiedyś oznacza <= 10. urodziny. Wciągnęło mnie do szafy i tak już w szeroko pojmowanej fantastyce zostałem. Narnia do tej pory pozostała moją ulubioną serią i są to jedne z niewielu książek, które czytałem więcej niż raz (choć już dawno tego nie robiłem... może już czas na to). Szczególnie lubię wracać do Konia i jego chłopca, który ma bardzo przyjemnego audiobooka.

[verycrazycornflake]

Zdałam sobie sprawę, że fantastyka towarzyszy mi od zawsze. Nawet mama, jak byłam mała, to czytała mi jakieś fantastyczne historie...
Jedną z pierwszych powieści, jakie pamiętam, to "Ostani Elf" Silvany de Mari, ale z pewnością było coś wcześniej, bo to nie jest jakaś stara książka.