ZS2 Irregular Christian Camp

[Kage-Samav2]

- Ot, i dlatego tak się prosiłam o żelki... - mruknęła w jej kierunku blondynka, uśmiechając się słabo, aż blizna na policzku naciągnęła jej skórę - Ale spoko. Jesteśmy w lesie, jak nic rośnie tu coś jadalnego... A że w pseudokuchniach w domkach mają garnki i blaszane miski, to jakoś nasze małe, tęczowe plemię wykarmię.

[Marysia]

Usiadła, oczywiście, koło dziewczyn z autokaru, obok Anki. Zmówiła szybką modlitwę i zaczęła jeść niezbyt smaczny posiłek, przysłuchując się rozmowom prowadzonym przy stole.

[seledine]

Tessa uśmiechnęła się nieznacznie, zaczynając sobie przypominać, jakim niesamowitym uczuciem jest rozbawienie. Jej nieśmiałość na chwilę zniknęła, kiedy odpowiadała blondynce:
- Ciekawe, kto będzie polował na te wszystkie biedne zające...
Zaśmiała się miękko, po czym zaczęła rozglądać się w poszukiwaniu chusteczki do wytarcia nią twarzy.
- Nie dbają tu szczególnie o naszą higienę... - mruknęła, po uświadomieniu sobie, że jej próby znalezienia owego przedmiotu były nadaremne.
Ponownie przyjrzała się Judycie. Pomyślała, że chyba właśnie zyskała nową sojuszniczkę w tej niedoli.

[Kage-Samav2]

- Oj nie, zwierzątek bez najwyższej potrzeby atakować nie będę - zastrzegła szybko Judyta - Mówiłam o grzybkach, jagódkach, korzonkach i innych takich - wyciągnęła z kieszeni bojówek złożoną kominiarę w smoczki (ogniste jaszczury, nie zatykaczki do dzieci) i podała tamtej - Tylko nie dmuchaj nosa, bo będziesz prała. A higiena... Cóż, jest jezioro. Acz w okolicy jest elektrownia jądrowa, więc ja bym się do wody tutaj nie pchała bez porządnej dawki jodu. Czy co tam się bierze na promienność.

[Hegxra]

Udało się. Boże, dziękuję. Udało się. Ktoś jest dla ciebie, ktoś steruje, ktoś dba. Nie ma Juliena, nie ma tego głosu, tego okrutnego głosu. Pojawi się, to na pewno, ale teraz, oh teraz, jak dobrze mieć coś, co cię ruszy ku celu.
Dwa tygodnie.
Dwa tygodnie.
Dasz radę.
Nie dasz rady. On da radę.
Wyprostowany i powolnym krokiem chłopak podążył ku blondynowi i usiadł obok niego, starając się na nic nie patrzeć. Oni pewnie patrzą. Niech przestaną. Co robię źle?

[seledine]

Tessa spojrzała na kominiarkę trzymaną przez nią w ręku, zaraz potem przeniosła wzrok na Judytę. Uznała, że nie ma siły rozpatrywać zawartości kieszeni bojówek dziewczyny, myśląc tym samym nad innym tematem do rozmowy. Po kilku sekundach ciszy, zapytała:
- Dlaczego jesteś na tym obozie...? - nie była pewna, czy naprawdę chce znać odpowiedź, zważając na fakt, iż zdążyła już nieco poznać blondynkę. Na tej podstawie mogła wnioskować, iż ów powód prawdopodobnie nie był zbyt regularny, wręcz przeciwnie, dziewczyna spodziewała się czegoś nieprawdopodobnego i zdumiewającego. Poza tym, czy Judyta nie obrazi się o takie pytanie...? Może to zbyt osobiste? Lores w geście poddenerwowania odgarnęła czarną grzywkę z czoła, czekając na odpowiedź.
Cóż, czasami trzeba zaryzykować, prawda?

[Justi2]

- Weganka nam się znalazła. - Anastazja wychyliła się zza Poli obok której siedziała, by lepiej widzieć Judkę. - Jak nas przestaną karmić, to zaczniemy ryby łowić. Już lepiej umrzeć na raka za dziesięć lat niż teraz z głodu...

[Kage-Samav2]

- Starzy - blondynka grzecznościowo odpowiedziała, nim zwróciła się ku Tej, Która Miała Żelki - I nie, nie weganka. Uwielbiam mięsko. Po prostu jeśli nie umieram z głodu, to nie zamierzam mordować zwierząt. Już dość sobie z nimi nasza cudowna rasa poczyna... Acz rybki... O ile nie będą zmutowane, to jestem za.

[Justi2]

[Marysia, pozwolę sobie przejąć Twoją postać na dwa/trzy posty -> Ominie ją interesująca konwersacja na którą pewnie by zareagowała, a tak brak reakcji będzie uzasadniony ]

- Zmutowane rybki? może jeszcze tęczowe? - wyszczerzyła się figlarnie - U mnie też starzy - dorzuciła się do konwersacji z Tessą. - Jak chyba u wszystkich z tej naszej zgrai... A teraz wybaczcie... - wstała od w połowie pustego talerza po zupie - Czas obczaić czy w tej dziurze mają normalne toalety...
Amara również podniosła się z miejsca, więc ruszyły razem w poszukiwaniu upragnionego przybytku.

[seledine]

Dziewczyna zdecydowała się nie wspominać już o okolicznościach dotarcia na obóz, widząc, iż nie jest to ulubiony temat koleżanki. Zamiast tego uniosła lekko brwi, poczynając głębiej analizować wypowiedź blondynki na temat zwierząt. W duchu zgodziła się z jej opinią, chwilę rozważając, czy wyrazić swoje zdanie na głos. Zdecydowała się zachować to jednak dla siebie - wystarczająco pokazała dziś już swoją drugą, nieco odważniejszą osobowość.
Małymi krokami do celu, wreszcie uda mi się być normalna...
A wtedy pokonam cię. Obiecuję.