ZS2 Irregular Christian Camp

[excepto3]

W tym czasie Andrzej ochlapał się wodą z kranu i przetarł oczy. Następnie wydmuchał nos i starał się doprowadzić do porządku. Podeszła Pola.
- Jeśli chcesz, to mogę spróbować zamaskować ci tą malinkę. - Spojrzał na nią, a potem na siebie w lustrze.
A może tak...? Nikt nie zwrócił na to uwagi... A teraz Pola też ma jedną. Na ostatnią myśl podniósł mu się lekko kącik ust.
- Jaa... nie wiem - zawahał się.

[mimbla.tres]

Jego delikatny uśmiech nie umknął jej uwadze. Odetchnęła z ulgą. Jakkolwiek subtelna by nie była, zmiana jego nastroju była mile widziana.
- Nie wiesz? - Uniosła brwi z łobuzerskim uśmiechem. - Co za zmiana podejścia! Czy to ma coś wspólnego z faktem, że mamy teraz pasujący zestaw?

[alicecomeback]

- Najpierw czarna szrama, a teraz to? Po prostu świetnie...

[Na pewno nie Keit]

- My też się nieźle trzymamy - zauważył. - Pewnie, nie obyło się bez rannych... - wskazał na jej nadgarstek. - ...ale jestem gotów zaryzykować stwierdzenie, że dzisiejszy dzień jest lepszy niż poprzedni.

[Justi3]

Wciąż Judka nie wróciła...
- No tak, akcja z robieniem jedzenia dla ludu i gra w siatę zdecydowanie były miłą odmianą od dnia wczorajszego... Jeśli zapomnimy o tym jak wyglądała pobudka... Bo to, że wszyscy to przeżyli we w miarę jednym kawałku to chyba cud...

[Na pewno nie Keit]

- Akurat cuda to ostatnio norma - zaśmiał się, nie rozwijając tematu.

[Justi3]

- Oj tak... - westchnęła cicho - Właściwie... czy ja dobrze widzę czy ty masz jakby trochę dłuższe włosy niż jeszcze dziś rano...? - Przyjrzała się czuprynie Frana uważnie - Przepraszam, jeśli to zbyt bolesny temat...

[Na pewno nie Keit]

To był bolesny temat.
- Raczej nie zdążyły urosnąć od wczoraj... - przejechał dłonią po włosach. Wciąż były nieprzyjemnie za krótkie.

[excepto3]

- Wcale nie! - zastrzegł się podnosząc ręce, jednak jego uśmiech, na który wlewała się czerwień twierdził co innego. - Nooo... może trochę? - dodał nieśmiało po chwili.

[mimbla.tres]

- Ja nie mogę, ale ty jesteś uroczy! - wyrwało się Poli - Zaraz, powiedziałam to na głos? - Tym razem to ona trochę się zarumieniła, ale szybko odzyskała rezon.
- Cóż, taka jest prawda, więc czemu miałabym tego nie mówić? - Wyszczerzyła się i puściła do niego oczko.
Schowała korektor do kosmetyczki i odstawiła ją na umywalkę.
- To co teraz robimy?