ZS2 Irregular Christian Camp

[seledine]

- Gdyby miały być jakiekolwiek tortury, miałybyśmy kilka sesyjek już dawno za sobą. - Tessa przewróciła oczami, pomimo narastającego zdenerwowania mówiąc z coraz większym spokojem. - A skoro nic się do tej pory nie wydarzyło, pingwiny muszą być czymś ważnym zajęte, więc teraz raczej o nas nie myślą.

[Kage-Samav3]

- Tym bardziej warto myśleć o ucieczce zamiast siedzieć na tyłku aż zmienią zdanie, nie?

[seledine]

- Jakkolwiek źle by tu nie było, w lesie będzie tylko gorzej. Lepiej korzystać z tego, że o nas nie pamiętają, póki sobie nie przypomną...

[excepto3]

Znowu?? Serio?
Zarumienił się i nic nie mówił, tylko przyglądał się Poli. Jest urocza, nawet jak się złości.
-... i dać mi go w spokoju pocałować - doszedł go tylko urywek zdania.
Ona… chce? I mówi to wprost? Coś w Andrzeju zaskoczyło, jakby nagle osoba którą był odeszła na chwilę od sterów, a za nimi zasiadł ktoś, kto wiedział co chce robić i jak chce to zrobić.
Nagle jego dłonie obejmowały jej głowę, delikatnie obracając jej twarz w kierunku swojej. Zatopił swoje usta w miękkich wargach dziewczyny. Przez całe plecy przebiegł przyjemny dreszcz, który wstrząsnął jego łopatkami.

[Kage-Samav3]

- No sorry, ale ja sobie w lesie poradzić umiem. I nie zamierzam siedzieć na dupie - schyliła się znów po resztki kratki - Także sorry, ale jak nie chcesz pomóc, to chociaż nie przeszkadzaj.

[mimbla.tres]

Zaskoczył ją tak bardzo, że aż na chwilę zamarła w bezruchu. Zdolność poruszania się wróciła wraz z pojawieniem się motylków w brzuchu. Oddała i pogłębiła pocałunek, kładąc mu rękę na karku i przyciągając go do siebie. Przez chwilę nie myślała o niczym, świat zniknął i istniały tylko jego usta i dłonie na jej twarzy. Odsunęła się dla złapania oddechu, po czym pocałowała go jeszcze raz, krótko, przygryzając delikatnie jego dolną wargę. Przysunęła usta do jego ucha i wyszeptała:
- Gdybym wiedziała, że muszę na kogoś nawrzeszczeć, żebyś mnie pocałował, zrobiłabym to już rano.

[Na pewno nie Keit]

Fran tylko pokiwał głową.
- Poszukam swetra na własną rękę.
Po jakiejś minucie ruszył do wyjścia obładowany rzeczami.
- Divertirse. A, i Andrzej: jeśli ją skrzywdzisz znajdę kogoś, kto umie się bić i przekonam go, żeby skopał ci dupę. Adiós!
Drzwi zatrzasnęły się.

Bawcie się dobrze.

[seledine]

Powinnam iść z nią.
Musisz zostać. Dla dobra planu.
Nie chcę jej zostawiać samej...
Twoje chęci nie mają znaczenia, i tak musisz. Ona cię rozprasza, nawet lepiej, jeśli się jej pozbędziesz.
Jeżeli pozwolę jej uciec, coś jej się stanie.
Nie powinno cię to obchodzić.
Ale obchodzi.
Dlaczego?
Zrozumiawszy, iż nic nie wskóra, Tessa westchnęła ciężko, odsuwając się od blondynki. Z twarzy dziewczyny zniknęły gniew i cynizm, zastąpiły je za to rozterka i niepewność. Mimo, iż nie przyznałaby się do tego, naprawdę martwiła się o Judkę. Czy przeżyje, czy sobie poradzi... Ale nagła troska nie mogła przyćmić jej celu. Opamiętawszy się, zrobiła jeszcze kilka kroków wstecz, starając się zachować jak największy dystans od jasnowłosej.
Nie wiem...
- W takim razie powodzenia. - powiedziała nieco urażonym tonem, nie patrząc już na koleżankę. - Żyj przez rok w tym twoim lesie, jak sobie chcesz.
Świetnie. No już, przestań się denerwować, dobrze zrobiłaś.
Więc dlaczego cierpię?

[Kage-Samav3]

- Ja ciebie serio nie ogarniam... Rozmiliardowienie osobowości ci za mocno weszło... - blondynka westchnęła i przeniosła się z kratą pod drzwi, starając się wymodzić coś z klapą w drzwiach, której zakonnice używały do zaglądania do środka. Gdyby udało się ją w jakimś miejscu odgiąć... I przeprowadzić drut... Może była jakaś szansa, by uciec. Może.

[seledine]

- Przecież nie będę cię tu trzymać na siłę, tak? - dziewczyna przewróciła oczami, wciąż unikając wzroku blondynki. - Próbowałam cię przekonać, ale nie będę robić z siebie idiotki tylko po to, żebyś została.