ZS2 Irregular Christian Camp

[excepto7]

Westchnął z ulgą i odłożył nóż za siebie, ciesząc się, że nie musi konfrontować się z Monią.
Ta siedziała teraz w rogu. Rozejrzał się po pokoju, Pola i Julien byli zajęci, Fran nieprzytomny a Aleks zdawał się kompletnie nie orientować w tym co się działo.
- Czy mogę podejść? - zapytał cicho.

[mimbla.ocho]

- Daję, ale teraz będzie łatwiej, dzięki. - Uśmiechnęła się do niego słabo.

[ćma na sznurku]

Fala bólu i towarzyszącą jej fala ulgi. Smak krwi. Zapach Poli. Dotyk Juliena. On jest niebezpieczny. Głos Andrzeja. Podłoga zbliżająca się zdecydowanie za szybko.
Ciemność.
***
- To było żałosne.
Jorge siedział z nogami zwieszonymi na molo. Miał potargane przez wiatr włosy, lekki zarost i dwadzieścia lat mniej, niż w rzeczywistości. Na piersi wisiał mu drewniany krzyżyk.
Blondyn dryfował kilka metrów dalej, pozwalając wodzie unosić jego bezwładne ciało. Było ciepło, cieplej niż w Polsce. Miał na sobie jedynie kąpielówki.
Na dźwięk reprymendy głośno wypuścił powietrze.
- Co niby miałem zrobić? To nie jest tak, że było dużo opcji.
- Mogłeś mnie posłuchać i powstrzymać to szaleństwo. Skończyć z grzechem. Wrócić do Boga.
- To nie jest takie łatwe. - Nabrał powietrza i na moment zniknął pod powierzchnią. Wynurzył się bliżej mężczyzny. Oparł ramiona na pomoście. - Próbowałem to przerwać. Stworzyć dystans.
- I co?
- Nie udało się. Emocje mnie zjadły.
- Jeśli chcesz rzucić palenie, nie nosisz przy sobie papierosów. Nie trzymasz ich w domu. Więcej, unikasz miejsc, gdzie możesz je znaleźć, a wychodząc nie bierzesz ze sobą gotówki ani zapalniczki. Nie dajesz nałogowi szansy, żeby cię zjadł.
- Nie mogę nie być w pobliżu Juliena. Mieszkamy razem.
- Więc zmień to.
- Nie mogę.
- Nie możesz?
- Nie chcę.
- Boisz się - wypowiedział te słowa z dziwną mieszanką troski i pogardy. Fran poczuł, że jego uszy się czerwienią. - Boisz się, że nie dacie sobie bez siebie rady. To nieprawda.
- On się zmienia. Jeśli nie będę obok, żeby mu pomóc...
- A dotychczas pomogłeś? - mężczyzna uniósł się gniewem. - Nie zauważyłeś, że twoja obecność nie wnosi do jego życia nic dobrego? Nie pomyślałeś, że to ty jesteś źródłem jego problemów, jego grzechu?
- ...pomyślałem.
- Nie słyszę!
- POMYŚLAŁEM. - Ze złością odwrócił głowę. Piekły go policzki.
- Sprowadziłeś tego cichego chłopaka na złą drogę. To przy tobie taki się stał. Przy tobie otworzył się na działanie złego.
Nie chciał tego słuchać. Rzucił się do tyłu i zanurkował, licząc na to, że woda zagłuszy nieprzyjemnie słowa. Te jednak wciąż brzmiały w jego uszach.
"Jesteś temu winny. Dałeś dziecku pierwszego papierosa. Jesteś za niego odpowiedziałny."
Woda stała się nieprzyjemnie zimna.
- Przestań. - Wynurzył się, by mu odpowiedzieć.
- Chcesz wiedzieć, jak to rozwiązać?
- Przestań.
- Jest jeden słuszny sposób.
- Przestań!
- Będzie bolało. Gotowy? Łap. - Zdjął z szyi naszyjnik i z całych sił cisnął go do wody. Fran obserwował, jak drewniany krzyż upada z pluskiem wiele metrów dalej i znika pod powierzchnią.
A potem zanurkował.

[Ślunsk]

I tak umrę. Czy cokolwiek teraz się może liczyć? Czy on mi pomoże, czy rzuci w stronę Frana, Juliena, Roberty, zombie. Nieważne.
Ramiona dziewczyny wzniosły się w neutralnym geście, rękoma dalej zakrywając jej twarz.

***

Nie chcąc teraz pozwolić myślom płynąć, Julien, dalej uciskając ranę, sięgnął po szmatkę, próbując wyczyścić twarz Hiszpana.
- Udało się? - Mruknął po chwili, widząc postępy rudowłosej.

[mimbla.ocho]

- Powiedzmy - westchnęła - Na ten moment go załataliśmy, ale mój boże, Julien, mam nadzieję że twoje czary mary podziałają.

[Ślunsk]

- Już jest trochę lepiej. - Wznosząc rękę z rany Hiszpana, wskazał na jego czoło i zmniejszający się siniak. Chłopak przetarł do końca zabrudzony policzek, po czym usiadł ciężko obok leżącego ciała, opierając łokcie o wzniesione kolana, rzucając spojrzenia to na Polę, to na zemdlonego blondyna. - Myślałem, że się ze mną zgodzi.

[mimbla.ocho]

- For the record, nie popieram twoich metod. -Dziewczyna usiadła po drugiej stronie nieprzytomnego Hiszpana i ukryła twarz w dłoniach. - Ale nie mam siły się na ciebie wściekać, skoro ty przynajmniej chcesz dla niego dobrze.

[Ślunsk]

- Obawiam się, że przez moment mieliśmy te same metody, przynajmniej z tym co zrobić z barierą. - Uśmiechnął się słabo, szybko jednak ściągnął grymas z twarzy. - I nie chciałbym, nie chciałem go usypiać. Po prostu... Obiecałem mu to. - Mruknął Julien po dłuższej chwili, patrząc na dziewczynę.

[mimbla.ocho]

- Obiecałeś?... Ehh, dlaczego mnie to nie dziwi? - Spojrzała smutno na Frana - Jak długo zamierzasz trzymać go w tym stanie?

[Ślunsk]

- Kim bym był, gdybym nie spełnił jego prośby... - Odparł z przygnębieniem. - I nie ode mnie to zależy. Wstanie kiedy poczuje, że na to pora... Ale zawsze mogę go obudzić.