ZS2 Irregular Christian Camp

[seledine]

Tessa dyskretnie przysłuchiwała się rozmowom dziewczyn. Okrutnie pragnęła przyłączyć się do konwersacji, jednak przypuszczała, iż po jej histerycznym krzyku nie cieszyła się najlepszą reputacją wśród współpasażerów. Komentowała więc wszystkie wypowiedzi nastolatek w duchu, nie wyrażając jednak swojej opinii publicznie.
Była przyzwyczajona do bycia ignorowaną, jednak odczuwała pewien smutek, spowodowany niemożnością włączenia się do rozmowy. Wbiła wzrok w ziemię, pogrążając się w rozmyślaniach.
Może lepiej, aby nikt jej nie znał...? Nie umie zadbać nawet o siebie, jak mogłaby zadowolić innych?

[excepto2]

Andrzej skończył kanapkę i zmiął papierową torebkę. Skierował ostatnie spojrzenie za okno i zauważył, że zamiast wcześniej mijanych pól w za oknem znajduje się typowy dla Polski las składający się z sosnowych tyczek w równych rządkach. Aleks na szczęście nie zauważył (lub nie dał po tego poznać sobie poznać), że mu się przypatrywał.
Nagle, nad nim pojawiła się ręką z paczką żelków. Przejął ją i wziął dwa, mówiąc "Dzięki!", w mniej więcej zdefiniowanym kierunku tylnym, a następnie podsunął paczkę Aleksowi.
***
- No dobra baranki boże, jesteśmy na miejscu - Siostra Lydia wstała i powiodła znudzonym spojrzeniem po twarzach podopiecznych. - Wysiadać, ustawić się przed autobusem, nie rozłazić się. Siostra Magdalena zaprowadzi was na obiad. Po obiedzie zakwaterowanie, integracja, aklimatyzacja, wieczorem msza. Pytania kierować do sióstr Roberty i Magdaleny. A teraz wytaczać się z autobusu.
***
Stołówka, a raczej najbliższy możliwy jej odpowiednik była dwupiętrowym drewnianym tarasem należącym do największej lokalnej knajpki serwującej dania typowe wakacyjnie polskie. Za stoły robiły długie ławy, jedzenie zamawiało i odbierało się w niewielkim okienku. Obozowicze nie mieli jeszcze okazji odłożyć bagaży, więc te walały się pod nogami. Siostry Magda i Roberta zajęły koniec jednej z ław, reszta miejsc została zajęta w podobnym układzie co siedziska w autobusie. Po chwili oczekiwania na stół zaczęły wjeżdżać plastikowe talerze z zupą która plasowała się gdzieś między rosołem a pomidorową. Natychmiast pomieszczenie wypełniło się siorbaniem i gwarem rozmów.

[Kage-Samav2]

Judyta strategicznie usiadła blisko "swoich" dziewcząt, pożerając zupę i przyglądając się uważnie innym zebranym, jakby oceniała zagrożenie. Największą uwagę poświęcała zapamiętywaniu twarzy tych, którzy odmówili pacierzyk przed posiłkiem. Ot, rozpoczęła się partia szachów...

[Justi2]

- To smacznego wszystkim i tak dalej. - Anastazja zabrała się za wcinanie zupy, bo z racji tego, że żelki rozdała współpodróżnym, była teraz głodna jak wilk

[Efen]

Zajmowanie miejsca w grupie obcych osób nigdy nie jest łatwą sprawą, zwłaszcza jeśli ci już pozbierali się w grupki. Aleks westchnął. Koło sióstr zebrała się spora ekipa odpowiedzialna za wycie podczas drogi. Więc jedno z miejsc odpada. Andrzej nie wykazał inicjatywy, tylko czekał na decyzję Aleksa. Eh.
Ławy najdalej od zakonnic były zajęte równie szybko, co te najbliżej ich. Aleks rozejrzał się po twarzach. Rozpoznał kilka z nich, w tym blondyny, która zdawała się być poinformowana o tym obozie. Siadała właśnie obok dziewczyn, przy których siedziała wcześniej. Bingo.
Przepchnął się przez resztę niezdecydowanych dzieciaków i płynnym ruchem wsunął się przed młodszego chłopaka, który właśnie zamierzał usiąść obok blondyny. Aleks zupełnie zignorował jego wściekłe spojrzenie i gestem zaprosił Andrzeja do tego, by usiadł obok. Może usłyszą tutaj coś ciekawego. Chłopiec, któremu właśnie ukradł miejsce, poszedł powolnym krokiem w stronę stołu z zakonnicami. Po chwili pojawiło się jedzenie.
Bycie jedyną osobą, która nie odmawia modlitwy przed posiłkiem, jest dosyć niezręczne. Tutaj nie był jedyny, ale w porównaniu do ilości i entuzjazmu wiernych, którzy to robili, uczucie pozostało takie same. Wyuczonym ruchem pochylił się nad talerzem i przeczekał bez słowa. Po pierwsze nie zwracać na siebie uwagi. Niezidentyfikowana zupa nie pachniała zbyt apetycznie, ale nie miał wyboru. No i faktycznie był głodny po długiej podróży.
- Wygląda na jadalne, ale mnie nie cytuj - uśmiechnął się krzywo do Andrzeja.

[Hegxra]

Przełknięcie śliny było tylko jednym z objawów emocjonalnego napięcia Juliena. Doskonale był świadom, jak jego ręce i nogi drgały, niepewnie zatrzymywane przez już osłabioną orientację swego ciała. Mimo trudności jednak wyszedł z autobusu i sztywno stanął z boku, lecąc wzrokiem w każdą stronę. Co teraz? Julien, powiedz mi, co teraz? Czemu nic nie mówisz? Czemu nie mówisz mi, bym poszedł na bok, bym poszedł do zakonnic?
Gdzie jest Fran? Pokaż się, proszę. Nie dam rady sam. Zniszczę siebie, jeśli zrobię to sam.

[mimbla.dos]

Pola szybko zajęła sobie miejsce na przeciwko Judyty. Nowe znajome wydawały się w porządku, a zostanie zupełnie samej w tym miejscu byłoby samobójstwem. Spojrzała na stojący przed nią talerz i obwąchała nieufnie jego zawartość
- Dzięki ci bogini tanich knajpek za tą zupę z paczki, którą będziemy spożywać. Ramen - mruknęła pod nosem

[Kage-Samav2]

- Żeby to stało obok ramenu to bym się zdziwiła... - mruknęła Judyta. Niby tamta się modliła, ale do laski, więc chyba nie była tak zła, jak większość zebranych - Ciekawe jak nas ogarną do domków w tym chaosie... Żeby nam prawdziwka nie wrzucili...

[Keitan]

- Julien, amigo, chodź! Zająłem ci miejsce - Fran dostatecznie szybko zaklepał miejscówkę w tej mniej religijnej części jadalni. Nie to, żeby miał coś do wierzących dzieciaków, ale coś mu mówiło że lepiej dogada się z ekipą turkusowowłosej. Zaczął machać rękami, by zdezorientowany znajomy w końcu go zauważył. Przy okazji ściągnął na siebie spojrzenia siedzących naprzeciwko chłopaków, jednak nieszczególnie się tym przejął.

[seledine]

Po chwili niezdecydowania, brunetka usiadła obok Judyty. Nie znała dziewczyny zbyt dobrze, jednak nawet nie rozmawiała z nikim innym, uznała to więc za najlepszy wybór. Niepewnie spojrzała na blondynkę jedzącą zupę, co chwila spoglądającą na pozostałych nastolatków. Wreszcie odwróciła wzrok, napotykając spojrzeniem talerz z zupą. Posiłek nie wyglądał na szczególnie smaczny, jednak Tessa uznała go za zjadliwy.