ZS2 Irregular Christian Camp

[Kage-Samav2]

- Prawda. Też trzymam kilka ukrytych skarbów, jak każdy choć trochę ogarnięty obozowicz. Ale twój jest po prostu bardzo ładny. Kiedyś, jak będziemy miały trochę czasu, chętnie przyjrzę się bliżej.

[seledine]

Dziewczyna pokiwała z aprobatą głową, po czym dodała:
- Chyba, że druga Tessa się obudzi. Ona się na tym nie zna. Albo przynajmniej udaje, że jej to nie interesuje.

[Kage-Samav2]

- Mogę z nią pogadać o waszych treningach... Albo jej sama napiszesz.

[seledine]

- Lepiej, jeżeli ty jej powiesz. Mnie przecież nienawidzi.

[Justi2]

- Dziewczęta - nadejście siostry Roberty przerwało rozmowy. - Nasze dzisiejsze zajęcia rozpoczniemy od dziesiątki różańca. Uklęknijcie.
Gdy dziesięć minut później w końcu mogły wstać z kolan, siostra Roberta zaprowadziła je na pomost. Miały stamtąd dobry widok na drugi pomost, na którym już siedzieli chłopacy.
- Jesteście delikatne jak kwiaty - znacząco spojrzała po Judce i Tessie. - Dlatego by dbać o wasze niewinne serca i jeszcze bardziej ułatwić wam drogę zejścia ze ścieżki grzechu, oddajcie, proszę przedmioty pokus, jakie wciąż zalegają w waszych kieszeniach, do tego pudełka - postawiła na pomoście wcześniej przyniesiony karton pełen foliowych torebek opisanych nazwiskami uczestniczek.

[Kage-Samav2]

- Lol, nope - Judyta skrzyżowała ramiona na piersi. Nie miała przy sobie właściwie nic naprawdę nielegalnego, ale i tak nie zamierzała ulegać.

[seledine]

- Przedmioty pokus? - Tessa zmarszczyła brwi, udając nieświadomą znaczenia słów zakonnicy. - Wydaje się siostrze, że noszę w kieszeni wibrator? - zapytała ironicznie, nie myśląc o konsekwencjach jej drwin.

[excepto2]

- Yyy, chyba tak. Tylko zastanawiam się jak to przyjmie. Dzisiaj zdawało się, że miał dobry dzień, ale tylko jakoś do śniadania. Potem zachowywał się... inaczej.

[mimbla.dos]

Zakonnica przeżegnała się.
- Uklęknijcie dziewczęta, odmówimy teraz koronkę do Miłosierdzia Bożego, w intencji daru pokory serca dla waszych koleżanek.
Część dziewczyn posłała Judce i Tessie poirytowane spojrzenia. Szybko okazało się, że klęczenie na drewnianym pomoście jest bardzo niekomfortowe, szczególnie dla tych, które miały odkryte kolana. Odmówienie koronki zajęło dłuższą chwilę, a kiedy wstały, Roberta bez słowa wyciągnęła karton w kierunku buntowniczek.

[Kage-Samav2]

- Ja swoje powiedziałam - Judyta twardo spojrzała zakonnicy w oczy - Co, za długopis mam się spowiadać?