ciągnąca się historyjka

[Felnet]

Tutaj piszesz część ciągnącej się historyjki która nawiązuje do poprzedniej jej części.

1. (Pomysł zaczerpnąłem od Natana)
2. Wątek przeznaczony tylko do kontynuacji historyjki.


//Ilość błędów w Twoim poście powala. Jeżeli masz problemy z ortografią, polecam chociaż zainstalować sobie w przeglądarce rozszerzenie sprawdzające poprawność Twoich wpisów. Następnie - nie pisz dwóch postów pod rząd, istnieje funkcja "Edytuj post" lub możesz usunąć poprzedni i napisać całość od nowa. Na koniec pragnę przypomnieć pkt 3 ppkt 6 Regulaminu, zgodnie z którym "Czerwony, zielony, pomarańczowy i fioletowy kolor tekstu jest zarezerwowany dla Zarządu."// Alfa

[Kage-Sama]

[Felnet, dysponujesz powalającą wiedzą na temat ortografii... No i nie pisze się 2 postów pod rząd.]

[Natan]

Smok Sheng, leciał nad azylem dla smoków. Uwielbiał podziwiać go z góry. Widział zamek jego taty, króla smoków. Zastanawiał się tylko dlaczego niektóre smoki przeszły na złą stronę mocy. Skierował się w stronę zamku. Po swojej prawej stronie widział kapliczkę wróżek.

[Felnet]

Poleciał do niej i poprosił wróżkę Amelię, żeby dała mu wiedzę na temat wszystkiego, ale ona odmówiła i spytała się Shenga:
- Co chcesz wiedzieć?
- Chciałbym wiedzieć, dlaczego nie które smoki przeszły na ciemną stronę mocy.
- No cóż, tego musisz dowiedzieć sam. Mówiąc to, wróżka wcisnęła Shengowi mały notes i 10 pierścieni: czerwony, niebieski,
przeźroczysty, brązowy, błyszczący żółty, zielony, biały matowy, szary, żółty i czarny.
- Co to jest?!
- Pierścienie mocy. Przeźroczysty to wiatr, błyszczący żółty to pioruny, biały matowy to lód a reszty to się chyba domyślasz. Prawda?
- Tak dziękuje Ci, a ten notes to co?
- Księga zaklęć. Jak chcesz ją otworzyć to powiedz:

"Księgo zaklęć
pokaż mi czary
są mi potrzebne
że nie do wiary."


- Dzięki, ale co mam z tym zrobić? - powiedział Sheng ale wróżki już nie było...


//Używaj, proszę, wielkich liter na początku zdania.// Alfa

[Natan]

Sheng założył przezroczysty pierścień i nagle miał moc powietrza, mógł zmieniać się w powietrze i nim władać. Spróbował skorzystać z księgi czarów, powiedział więc:

"Księgo zaklęć
pokaż mi czary
są mi potrzebne
że nie do wiary."

Z tą księgą i pierścieniami władał żywiołami. Teraz mógł zrobić wszystko z powietrzem, zmienił się więc w powietrze i jako powietrze poszybował do zamku, chciał zrobić swojemu tacie niespodziankę...

[Felnet, zróbmy hierarchię opowiadania, na razie będą tylko administrator opowiadania i moderator opowiadania, czyli jakby taki zarząd tego opowiadania. Za jakieś niedogodności, kawałki odstające zbytnio od opowiadania, będą dawać bany i warny na jakiś czas dla tego opowiadania, ok? Na razie piszemy tylko we dwójke w tym opowiadaniu, więc niech Kage-Sama zadecyduje, kto będzie adminem, a kto modem tego opowiadania.]

EDIT

[Ignorowane posty w tym opowiadaniu: 12.]

[serpens volucer]

Nagle na azyl spadło kilkanaście ruskich bomb termojądrowych, powodując świetne warunki do hodowli grzybów hiroszimskich, niszcząc jednak wszelakie życie i zakańczając ten powtórkowy temat.

[Natan]

Jednak pierścienie teleportowały się do innych światów, a smok Sheng zdążył uciec.

[FanNeta123]

Wtedy smok Sheng poczuł dziwny zapach, a przed nim zmaterializował się Zabójca. Wyciągnął swoje dwa miecze i odciął smokowi głowę. Gorąca posoka wsiąkła w ziemię.

[Natan]

Jednak Sheng miał dalekich przodków, którzy byli hydrami. Wtem Shengowi na miejsce jednej urosły 2 głowy, teraz myślał podwójnie co ma robić.

[Andrzej]

Niedopałek spadł na ziemię, po chwili przygnieciony butem z przykrym dla ucha chrzęstem gwoździ w podeszwie. Andrzej uśmiechnął się lekko, do oczu znowu napłynął ten lodowaty blask, tak przecież już znany dla wszelkich istot spoza ludzkiego wymiaru. Przeładował swojego Sturmgewehra, pieszczotliwie gładząc kolbę dłonią w skórzanej rękawiczce. Trzydziestonabojowy magazynek wypełniony był tradycyjnie nabojami z poświęconego srebra, w środku zaś znajdował się biały fosfor, woda święcona, czosnek i drzazgi osiki. Skinął ręką na drużynę doborowych Jaegerów, część z nich posiadała to samo uzbrojenie, ale dwóch dźwigało specjalną wersję pancerzownicy rakietowej Panzerschreck - Pancernej Grozy, z pociskami przeciwko istotom międzywymiarowym, zaś jeden - ulubioną zabawkę Andrzeja. Flammenwerfer. Oprócz tego, mieli też karabin maszynowy MG-42. Maszyny siejące śmierć i zniszczenie.
Ruszyli przed siebie. Zadanie było rutynowe. Unicestwić smoka. Nieraz już to robili, zawsze wychodząc z tego zwycięsko.
Andrzej ponownie sięgnął po papierosa, odpalając go benzynową zapalniczką. Pogładził delikatnie runy na kołnierzy i poprawił swoją powycieraną czapkę-polówkę.
Ujrzeli cel w odległości 200 metrów. Nie widział ich, mimo swych dwóch głów. Andrzej szybkimi ruchami rąk wydawał rozkazy. Łowcy rozsypali się w tyralierę i podeszli maksymalnie blisko. Mieli dać ogień osłaniający Niszczycielom z pancerzownicą. Wszyscy zalegli na ziemi, chroniąc się za pryzmami ziemi.
Andrzej dopalił papierosa, po czym wyrzucił niedopałek i płynnym ruchem odbezpieczył broń i złożył się do strzału.
- Feuer! - rozbrzmiała komenda.
Natychmiast rozstrzelały się karabinki i karabin maszynowy. Niszczyciele byli jeszcze kilkadziesiąt metrów poza zasięgiem skutecznego strzału. Należało celować w głowy.
Smok ryknął z bólu, kiedy setki pocisków cięły jego ciało. Jaegrzy wystrzeliwali kolejne magazynki, prowadząc spokojny, mierzony ogień. Emgieta szyła krótkimi, celnymi seriami, z upodobaniem celując w łeb stwora. Nagle ponad polem bitwy rozszedł się szum. Pierwszy pocisk z Panzerschrecka poleciał w kierunku lewego łba, urywając go efektownie, po czym od razu wypalając ranę. Smok rozpaczliwie zionął ogniem, ale nie drasnął nikogo z Niemców. Po kilku chwilach kolejny pocisk rozerwał łeb stworowi. Potwór w drgawkach opadł ciężko na ziemię, a wtedy podbiegł szybko operator miotacza. Nacisnął spust, po czym z lufy wyleciał kilkudziesięciometrowy jęzor ognia, który zaczął smażyć cielsko. W tym samym czasie, saperzy zaczęli zakładać ładunki na ciele. Po chwili miotacz przestał pluć ogniem i kiedy jego operator się oddalił, saperzy odpalili ładunki. Ze smoka nie zostało nic.
Andrzej roześmiał się zimno i pstryknął palcami. Wracali do domu, na sznapsa i piwo.

KONIEC