Igrzyska Śmierci - Rzeźnik powraca

[serpens volucer]

SV raz po raz walił głową w ścianę.
- Dlaczego ja? - To pytanie zadawał sobie od kilku godzin, kiedy dowiedział się, o swoim losie. - Po jaką c*****ę prezydent w ogóle to organizuje. Jakby nie wystarczyło zniszczenie dyskrytu 13. - Poszedł do kuchni. - Pora zostać emo. Nie, po co niby mam się ciąć. Skoro już mam zginąć, zrobię to jak mężczyzna. Niech mnie rozszarpią wilki na arenie, albo te świnie z 1 dyskrytu.
[Karmel, 6?]

[Patrycjolona]

[No to małe zmiany zostały wprowadzone i jestem w parze razem z FNem i a BlueAI z Firaną xD Jeny... ]

[x3Firankax3]

Od dziecka uwielbiała biegać po lesie, czuła, że z naturą wiąże ją coś szczególnego, coś, co pozwalało jej traktować przyrodę na równi z ludźmi. Czasem nawet ponad nich. W lesie czuła się jak w swoim żywiole, jak w domu. Wszędzie było jej pełno, gdy miała zaledwie kilka lat wystrugała swój pierwszy łuk. Później już tylko czekała na wielką przygodę, taką jaką wyczytała ze skórzanej książki swojej prababki. Ale przeżycie mające zmienić jej życie nie nadchodziło. Mijały lata, a dystrykt, w którym żyła okazywał się coraz bardziej zwyczajnym miejscem. Nie chciała, żeby całkiem 'znormalniał'. Dystrykt 5 – liczba pięciu bohaterów z legend, które codziennie czytała, przypominała jej o jej własnym powołaniu. Dlatego, wciąż wierzyła. I wtedy dowiedziała się o Igrzyskach. Nie bała się ich jak wszyscy. Chciała zostać wybrana. Uwierzyła ślepo w to, że jest to jej powołanie i wielka przygoda. Celowo pomnażała swoje nazwisko we wpisach, wciąż biorąc dodatkowe pożywienie, choć wcale go nie potrzebowała. Nic więc dziwnego, że stanęła na scenie obok BlueAI przed ludem z Dystryktu, skoro w urnie znajdowała się ponad połowa karteczek z jej nazwiskiem. W oczy padał jej blask reflektorów, poczuła na policzkach łzy. Ale były to łzy zadowolenia i wzruszenia, tak myślała, choć w rzeczywistości oślepiało ją zwykłe światło.

[Karmel]

[Ok. 6 dystrykt. A tak w ogóle śmiesznie, że my jesteśmy ze sobą w parze, jako dwie osoby najlepiej znające Igrzyska...]
Karmel dzielnie zniosła wiadomość o wylosowaniu. Taka już była, wierzyła w przeznaczenie i nigdy nie pytała "dlaczego ja?". Wiedziała jednak, że nie da jej to spokoju dopóki nie wymyśli planu. Nie chciała nikogo zabijać, ale sama też nie może dac się zabić. Na razie postanowiła poznać swojego partnera. Poszła do serpensa i zapukała.

Była wysoką, bladą, ciemną blondynką o szarych oczach. Miała długie ręce i nogi, szybko biegała. Wierzyła, że sobie poradzi, chociaż była szczupła i drobna.

- Witaj, jestem Karmel. Razem jedziemy na Głodowe Igrzyska, w związku z tym chciałabym cię poznać.

[Patrycjolona]

Pat nie miała zamiaru widzieć się z FNem zanim nie zobaczy się z jedyną osobą jakiej mogła się zwierzyć. Ruszyła w stronę ogrodzenia i zagwizdała umówionym znakiem, albowiem spotykanie się z ludźmi z innego dystryktu było surowo zabronione. Usłyszała odzew. Musiała się pożegnać z Karmel, zanim i ją samą zabiorą.

[Karmel]

Serpens nie odpowiadał, a Karmel usłyszała sygnał. Nie mogła go zignorować, pozostawiła więc przyszłego partnera-rywala i biegiem ruszyła do ogrodzenia.
- Pat! Ciebie też wybrali!?

[Kolekcjoner dusz]

- Muszę pamiętać żeby w następnym wcieleniu podciąć sobie żyły jeśli ponownie się tu urodzę. - Chłopak wyszedł na zewnątrz i prawdopodobnie ostatni raz oglądał dystrykt 10.

[Patrycjolona]

-Jak to "ciebie też"? No wybrali mnie, Karmel, cholera jasna, wybrali!- wyraz twarzy Pat nawet ciężko było nazwać żalem. Bardziej grymasem rozpaczy na dnie głębokiego dołu. -Załatwią mnie, przy pierwszym strzale. Kurde, Karmel, co ja mam zrobić?

[Karmel]

- Pat, spokojnie, przecież tam na pewno jest więcej osób takich, jak my. Nie każdy marzy tylko o zabijaniu i szkoli się do Igrzysk. Będziemy się trzymać razem, może zawrzemy układ z innymi. Nie damy się. Po prostu nie możemy.

[Patrycjolona]

-Zaraz zaraz. Że niby ciebie też wybrali?!- tym razem Pat była nie tyle zdziwiona co zaskoczona.