Dalsze dzieje sierocińca św. Machlojki

[Kage-Sama]

Dzięx, postaram się Nic nie motywuje tak do działania jak komentarze Czytelników.

[Kage-Sama]

Hmm... mam już nowy fragment, ale coś się chyba zpsuło, bo zapisuje w poście tylko kilka pierwszych linijek... Ktoś wie o co chodzi?

[Kage-Sama]

Już przeszło

-Siedzą tam już z godzinę, no!-poskarżył się cicho Karolek przykładając ucho do drzwi gabinetu siory Edy
-Cicho bądź, bo nic nie słychać!-zdenerwował się nasłuchujący obok Wilku
-Kiedy wy się nauczycie…-westchnął Roman. On i Nika stali spokojnie pod ścianą i obserwowali poczynania chłopaków-Za to w piekiełku maluchy wzięły się naprawdę do roboty. Robią transparent protestacyjny.
-Pierwsze słyszę-stwierdziła Nika z lekkim uśmiechem-I jak im idzie?
-Rysują gołębia jako metaforę zasranej przyszłości.
-Dobre!-pochwalił Karolek-Rośnie nam przyszłość narodu.
-Jak tak dalej pójdzie, to w godle nie będzie orła tylko właśnie gołąb. Swoją drogą zastanawialiście się, dlaczego te Trolle biorą od nas tylko dziewczyny?
-Życie to suma pytań bez odpowiedzi-oznajmił Wilku
-Znowu jakieś twoje credo?-spytał Roman
-Nie, przeczytałem na opakowaniu płatków. A, właśnie, mam poważne braki ryboflawiny.
-Zgadza się, masz poważne braki-stwierdziła Iza wychodząc z gabinetu. Chłopacy momentalnie odskoczyli od drzwi-A tak w ogóle, to cieszę się, że was widzę.
-Bo co?-spytał podejrzliwie Karolek
-Bo nie jesteście moimi dziećmi-stwierdziła z uśmiechem-Moje dzieci są w piekiełku i właśnie do nich idę-no i poszła. Nika i chłopacy obejrzeli się za nią.
-Czy ona właśnie…-zaczął Karolek, ale nie dokończył. Z gabinetu wyszedł pan Kamiński, wyraźnie niepocieszony. Skinął głową chłopakom, a widząc Nikę nienaturalnie szybko ruszył do wyjścia. Siora Eda również wychynęła z gabinetu. Przyjrzała się całemu towarzystwu.
Po chwili milczenia odezwał się Roman:
-Znaczy że co, Izka dała im kosza?
-Odrzuciła ją, jak to określiła, „powierzchowność i aparycja” tego Trolla, a następnie stwierdziła: „nie pomogą doktoraty, kiedy człowiek chamowaty”.
-Ale to był Troll-zauważył Wilku
To wystarczyło, żeby wszyscy wybuchnęli śmiechem.

Nastał wieczór. Gdy Regina wróciła Nika zdała jej obszerną relację z całego zajścia z Trollami. Gotka również nie pozostała dłużna.
-Zawaliłam-oznajmiła-Zablokowałam wszystkie głębokie tunele. Pozostałe sprawdziłam z pięć razy. Puste jak Nektaryna. Na wrazie czego mam mapę, ale na razie się nie przyda.
-Więc nie schodzisz na dół na zawsze?-spytała Nika
-Póki co jeszcze tu trochę pobędę-Regina uśmiechnęła się. Nie mrocznie, nie ironicznie, ale szczerze i szeroko. Nika pod wpływem impulsu nachyliła się i objęła współlokatorkę. Gotka nie była może najbardziej przytulastą osobą na świecie, ale przynajmniej nie odskoczyła z wrzaskiem, a to już zawsze jakiś postęp.
Potem odbyła się kolacja. Zanim ludzie zaczęli się rozchodzić Iza wstała i oznajmiła:
-Siadać, ogłoszenie parafialne mam!-oznajmiła, odchrząknęła i zaczęła czytać-„Drogie pasożyty! Do dwudziestej macie wolne. Potem wszyscy mają odziać się reprezentacywnie, cokolwiek to znaczy, sprosić znajomych i zameldować w piekiełku. Robimy balangę na koszt mój, niżej podpisanej siory Edy”.
-Czyli co, impreza do rana?-zapytał ktoś. Po czym przez salę przewinęła się najprawdziwsza burza dyskusji.
Po niecałym kwadransie jadalnia była pusta. Jedni pędzili do starego, pamiętającego lepsze czasy telefonu, który ulokowany był w pokoju Pasera. Inni przebierali się w swoich pokojach.
Dwie godziny później impreza się rozkręcała. Przybyła masa ludzi, ale na szczęście piekiełko zostało całkowicie przemienione w salę do profesjonalnych dyskotek. Co lepsze kawałki Linkin Parka wprawiały podłogę w drżenie. Stroboskop migał co chwilę. Pod ścianą ustawiono stół z przeróżnymi łakociami, ale, co dziwne, nie widać było alkoholu.
-Kryzys-stwierdziła Regina mocno trzymając Karolka, by ten gdzieś nie czmychnął
-A już miałam nadzieję, że po prostu przestaliście pić-stwierdziła Nika. Stojący najbliżej zaczęli się śmiać. Kilka przechodzących, starszych dziewczyn pomachało Karolkowi.
-Cześć-chłopak uśmiechnął się
-Oo, a co to za laski?-spytała Regina
-Takie tam znajome.
-Spałeś z nimi?
-No co ty?!
-Oj tam, przecież się nie obrażę. Możesz powiedzieć.
-Ale ja naprawdę nic…
-Przepraszam!-krzyknęła Regina-Czy jest tu jeszcze ktoś, z kim Karol nie spał, a komu mówi cześć?!
-Siora Eda-zauważył chłopak z uśmiechem-Cześć-rzucił do jakiegoś przechodzącego chłopaka-O niego nie spytasz?
-Nie-odparła Regina i uśmiechnęła się do tamtego-Cześć!
-Ej no!-wkurzył się Karolek-Zwykle nie używam słowa „bezecne”, ale to przed chwilą bez wątpienia było bezecne!-zastanowił się-Chyba…
-Nasz związek przechodzi kryzys…-westchnęła gotka
-Jaki kryzys?-zainteresowała się Nika
-Jaki związek?-zapytał Karolek
Nika postanowiła, że nie będzie im przeszkadzać, więc zaczęła rozglądać się po sali. Nektaryna zażarcie tłumaczyła coś jednej ze swoich psiapsiół. Nika nachyliła się nieco.
-Potraktuj to jak sklep ze słodyczami. Tylko znajdź sobie coś, no wiesz, z orzeszkami-mówiła Nektaryna. Nika parsknęła cicho i ruszyła w stronę Ściany.
Ścianą nazwano miejsce specjalnie wydzielone na grafitti, motta życiowe i tego typu sprawy. Na Ścianie pojawiło się kilka rymowanych wpisów, między innymi „Żadna coca-cola nie zastąpi jabola”, czy „Wódka lepsza od chleba, bo gryźć nie trzeba”. Wilku właśnie kończył napis „Prochy bierzesz – w proch się obrócisz”. Roman stanął obok Niki i przyjrzał się „dziełu” przyjaciela.
-Lol-stwierdził po prostu-E tam, jutro sam będzie musiał to sprzątać. Idę, bo głodny jestem jak wilk.
-Ej!-wkurzył się Wilku
Nika zachichotała i odwróciła czując na ramieniu czyjąś dłoń.
-Hej, mała-uśmiechnął się Net
-Impreza znowu się rozkręca-stwierdził Felix. Nika przytaknęła z uśmiechem.
Muzyka raptownie ścichła. Iza wskoczyła na stół ze sprzętem ze szklanką w ręku.
-Toast, ludzie!-zakrzyknęła-Za nas i ten porąbany sierociniec!-wszyscy porwali szklanki ze stołu i unieśli je-Za najnormalniejszy w świecie sierociniec świętej Machlojki!

Koniec

Tak, wiem, zakończenie do Popupy, ale co mi tam. Chciałabym serdecznie podziękować wszystkim, którzy wspierali mnie komentarzami i wytrwali do końca tej tasiemcowej opowieści