Wypocinki pewnej dziewczynki- twórczość Valixy :)

[Valixy]

Uch, a więc to moje opowiadanko, opatrzone roboczym tytułem... A nie, bo się domyślicie dalszej części To zacznę bez wstępów.

Czerwień. Czerwień, złoto i granat poprzetykany złotem. Zapach jest słony, ciepły. Pachnie też kebabem i chrupiącymi frytkami. I energią. Jakby od stóp do głów przenikał człowieka delikatny prąd. Już prawie całkowita noc zapanowała nad miastem, ale wcale nie jest ciemno- z okien pada jasna poświata, neony o rozmaitych barwach migocą nad wejściami do całonocnych barów, a w oddali, prawie przesłonięte szpikulcami drapaczy chmur, faluje subtelnie morze, wyłapując ostatnie iskry dnia. Jaki ciepły to był dzień! Tak ciepły, że beton ogromnych budowli wciąż emanował gorącem, jakby złapał w swoje wnętrze odrobinę słońca.
Tak, było przyjemnie ciepło. Bose stopy dreptają powoli po twardym podłożu. Po co buty? Jest tak dobrze! Po co się ograniczać, izolować od otoczenia? Trzeba dać energii płynąć, tańczyć na bladej skórze, musnąć skrawek białej tuniczki i ulecieć w powietrze wprost pachnące elektrycznością.
- Ooo… O-o, o…
Młoda dziewczyna dalej stąpa powoli, zaczynając nucić pod nosem, głośniej niż zwykle. Zwykle się wstydzi. Boi. Ale nie tu. Już śpiewa na cały głos. Echo niesie się między szarymi budynkami dzielnicy.
- Ooo.. O…
Wtedy nagle samotna milknie. Czuje pod stopami szorstką krawędź dachu. Co za widok… Wszystko u jej stóp… Zakłada jasne włosy za uszy i odrobinę się cofa. Dziś będzie robić, co chce. Do Tyłu o krok, o dwa… Już.
Dziewczyna unosi głowę, wpatrując się w przerwę między budynkami. Ile to pięter? Może piętnaście, tak na oko? Nie, chyba tylko dziesięć…
Znienacka dziewczyna w dwóch susach pokonuje przestrzeń, o którą się cofnęła, i leci jak w zwolnionym tempie ku kolejnemu budynkowi. Jest, jest! Doskoczyła! Z szeroko rozłożonymi ramionami biegnie po płaskim dachu. Prawie jak latanie… Co to? Za krawędzią tego dachu już nic nie ma. Pustka, jakiś plac z rzeźbą na środku. Ale już za późno. Nie zatrzyma się. Serce bije, wiatr gwiżdże, zapach morza…
Wyczuła brzeg ostatnim muśnięciem mlecznej skory na nóżce, po czym straciła grunt pod nogami. W jej uszach rozbrzmiał jakiś dziwny, odległy, nieprzyjemny dźwięk… O nie, nie teraz…
Spada. Już nie złapie się fasady, nie trafi w rozpięty nad straganem parawan. Czuje prąd, prąd w dłoniach, stopach, gołych ramionach…
I nagle już nie spada. To nie obca siła ciągnie ją w bok, ona sama ją pokonała, wyrwała się z uścisku tych prostych praw fizyki. Już mknie do przodu z zawrotną prędkością, mija czubki budynków, anteny, już widzi swoje odległe odbicie w tafli morza…
Jest tak cudownie, gdyby tylko nie ten okropny dźwięk…

To Be Continued- o ile tylko chcecie

[Filemon]

Ja bym bardzo prosiła żebyś pisała tu dalej,dość interesująca ta dziewczyna.

[Valixy]

Och, dzięx, Filemon Właściwie mam napisanie już parę stron, bo to nie jest najnowsze, więc mogę wstawić już niedługo.

[Magix Slayer]

Brak słów, piękne!
//Faktycznie, niezła czcionka. //Klaudia

[Bezkształt]

Extra, bardzo mi się podoba. Tajemnicze, bo nie wiadomo kim jest dziewczyna... i takie fajne! Jedyne to co mi się nie podobało, to mega krótkie zdania, ale to tylko moja, subiektywna opinia i nie przejmuj się nią. Opowiadanie jednym słowem - świetne

[Valixy]

OK, wstawiam dalej. Może się rozczarujecie, bo dalej jest bardziej obyczajowo, niż ekscytująco, ale to powstało jakiś czas temu...

Kinga otworzyła oczy. Budzik darł się na całego.
- Spokój, spokój…- mruknęła dziewczyna ochrypłym głosem, macając półkę nocną w poszukiwaniu telefonu.- O nie! Nie!- zawołała, usłyszawszy huk.- Wybacz, słodziaku!

Delikatnie uniosła urządzenie z podłogi i obejrzała, czy czasem się nie porysowało. Nie, wszystko w porządku. Mmm, nowy telefon…
Dziewczyna powoli uniosła się z tapczanu, przeczesując palcami skołtunione jasne włosy. Zaraz, co się przed chwilą działo..?
Nagle przypomniała sobie swój sen. Nareszcie! Hurra, hurra!


Zuza pierwsza z klasy zjawiła się w szkole. Musiała zresztą przyjść wcześniej, aby napisać zaległą kartkówkę. Właśnie wyszła z sali z wyrazem udręki na twarzy. „Co teraz?, zastanowiła się. Jeszcze dużo czasu do dzwonka. Co porobić?” Przystanęła na moment na pustym korytarzu, wpatrując się w czubki swoich butów. Szatnia. Oczywiście, że szatnia.
Gdy dziewczyna już znalazła się w swojej idyllicznej świątyni, od razu wpakowała w uszy słuchawki i włączyła muzykę, przymykając oczy. Prawie, jakby jej tu nie było. Z wyjątkiem zamka od kurtki wciskającego się w kark, ale to drobiazg. Jest atmosfera.
Jej zamyślenie przerwała złośliwa słuchawka- wypadła jej z ucha. Zuza otwarła oczy, by ją ukarać... i odskoczyła. To Kinga wyciągnęła jej słuchawkę z ucha. Uff, dobrze, że nie krzyknęła z zaskoczenia. Pełen luz, pełen luz.
Kinga w ekspresowym tempie poruszała ustami, ale Zuza jeszcze nic nie słyszała. Wolno wyjęła z kieszeni odtwarzacz, wyłączyła go i dopiero wtedy zaczęła skupiać się na słowach koleżanki.
- …rozumiesz?! Nareszcie!!!
- Sorry, ale nie usłyszałam pierwszych… No nie wiem- jakichś dwóch linijek?- uprzedziła Zuza. Kinga zrobiła obrażoną minę, ale nie na tyle, żeby przerwać całkowicie opowieść.
- Hmm. No więc chciałam ci powiedzieć, że nareszcie mi się udało mieć świadomy sen. Normalnie…!
- O. I jak było?- pod fasadą obojętności dziewczyna skrywała uśmiech, jakim obdarza się ekscytujące się dzieci.
- Nie-sa-mo-wi-cie! A w ogóle…- Kinga spojrzała niepewnie po ciemnej bluzie koleżanki, po czym znów podniosła wzrok do poziomu jej oczu.- Co tak wcześnie jesteś?
- Pisałam kartkówkę.
- I jak? Bardzo źle?
Zuza znów skryła uśmiech za nieruchomą maską. Tyle razy narzekała już na swoje wyniki, że jej kumple z przyzwyczajenia pytali, jak bardzo źle jej poszło. Właściwie to mieli rację, bo na razie nic się nie zmieniło.
- Fatalnie.
Kinga wpatrywała się w Zuzę w milczeniu.
- Wiesz, nie powinnaś się malować- rzuciła nagle. To zdekoncentrowało Zuzę i sprawiło, że dała się przypadkowo pozbawić swojej kamiennej twarzy. Zaraz jednak wróciła do siebie.
- Pomyślę nad tym- obiecała.

[Filemon]

Dzięki że,dalej wrzuciłaś.Coraz bardziej mi się podoba,czekam na resztę.

[Jasti]

Zacznę od błędów, jak to mam w zwyczaju. Możesz się nimi przejąć albo nie, ale nie mogę sobie odmówić paru komentarzy.
1. "Czerwień, złoto i granat poprzetykany złotem."- celowo rozgraniczyłaś złoto od granatu ze złotem? Bo jakoś mi to nieszczególnie pasuje. Powtórzona czerwień jest ok, bo oznacza, że czerwieni było dużo i początkowo widać samą czerwień, później inne kolory. Ale złoto i złot jest niefajne, imo.
2. Myślniki oddzielamy spacją z dwóch stron, nie tylko z jednej. O, tak: 'wcale nie jest ciemno - z okien pada jasna poświata'. Co innego z tym 'O-o-o', to jest ok. Ale jeśli to są myślniki oddzielające dwie części zdania czy coś, to dwie spacje. Pamiętaj, bo widzę, że wszędzie używasz tylko jednej. Pierdoła, ale takich powaleńców jak mnie, irytuje.
3. "Do Tyłu o krok, o dwa…" - chyba literówka, nie? 'Tył' małą literą, oczywiście.
4. "Znienacka dziewczyna w dwóch susach pokonuje przestrzeń, o którą się cofnęła, i leci jak w zwolnionym tempie ku kolejnemu budynkowi." - chyba nie 'znienacka' tylko 'nagle'? Bo to, gdzie była, już wiemy. A słowo 'znienacka' sugeruje, że wyszła jakby znikąd.
5. "O nie! Nie!- zawołała, usłyszawszy huk." - mam świadomość, że to już wielkie czepialstwo, ale huk jest, jak spadnie ci telewizor, a nie telefon. Telefon powoduje co najwyżej trzask
6. " „Co teraz?, zastanowiła się. Jeszcze dużo czasu do dzwonka. Co porobić?”" - Zły zapis cudzysłowów. W cudzysłowy ujmujesz tylko słowa/myśli, bez komentarzy. Powinno być:
„Co teraz?" - zastanowiła się. - "Jeszcze dużo czasu do dzwonka. Co porobić?"

To chyba tyle, jak chodzi o czepianie się. Moim zdaniem umiesz budować poprawne zdania, sama sztuka pisania jest ok, tylko moim zdaniem za mało, żeby coś oceniać. Nie wiem, czy masz pomysł na to, co pisać, wyobraźnię itede, bo ciężko coś skomentować na razie. Ale w sumie dobrze, że wrzuciłaś krótkie fragmenty, bo gdybyś wywaliła od razu masę tekstu to pewnie nie chciałoby mi się czytać, a tak wiem, że jak wrzucisz coś nowego, to jest sens czytać, bo styl pisania nie gryzie i nie będę się złościć od samego patrzenia na tekst

[Valixy]

Wow. Jasti, gratuluję cierpliwości do pisania tego wszystkiego . Lubię, kiedy ludzie oceniają to, co piszę, nawet, jeśli się czepiają. Po prostu kiedy nie komentują, to mam poczucie, że nikt tego nie czyta i mi się odechciewa pisać.
1. Celowo. Nawet zastanawiałam się, kiedy to pisałam, czy to dobrze brzmi, ale w końcu postanowiłam tak zostawić. Chodziło mi o orientacyjne przedstawienie tego, co jest w zasięgu wzroku. Czerwień i złoto- od zachodu słońca, granat poprzetykany złotem- przeciwna strona, ciemniejące niebo z gwiazdami. Ale tu jeszcze czepnięcie się jest OK (tylko teraz sie nie przyczep do zdania rozpoczętego od "ale"- ja tak piszę i tego nigdy nie zmienię!).
2. Zawsze byłam przekonana, że używa się tylko jednej... Dobra, teraz już tak będę pisać, ale nie poprawiam tego poprzedniego, niech już tak będzie.
3. Tak, literówka, nawet nie zauważyłam...
4. Znienacka... Cóż, nie chciałam cały czas używać słowa "nagle", chociaż tutaj chyba w sąsiedztwie go nie ma. Traktowałam te wyrazy jako synonimy... Nie wiem, czy inni też to tak odbierają z pojawieniem się
5. O.o No comment, tym razem uważam, że przesadziłaś
6. Właśnie ja też zawsze sądziłam, że to sie robi tak, jak Ty mówisz, ale zauważ, że w dużej ilości książek pisane jest w ten sposób. No, nie dam Ci teraz przykładu, jednak na pewno gdzieś tak było.

Wrzucam mało, bo mało mam napisane. To jest tekst sprzed około... Nie wiem, miesiąca? Dwóch? Przeciez ja to mogę sprawdzić! No, powstało 12. marca. Pomysł troche zdechł, bo zajęłam sie tym opowiadankiem FNiN, które przyprawia mnie o przytupywanie nogą z podniecenia, ale może wznowię pisanie, skoro paru osobom sie podoba...
Ach, to tyle. Jeszcze raz dzięki wszystkim za komentarze

[Olona]

Mi też się podoba. I wiesz? Podziwiam Cię. Znam dużo osób piszących swoje powieści składające się tylko z kilku stron początkowych. Chyba każdy mój znajomy (a na serio sporo ich jest =]) próbował. Jak na razie udaje się to tylko jednej, no może dwóm =].Ja sama pisałam jedną i z 10 razy zaczynam mojego "Czapistróga", za każdym z innej strony. Zawsze mi nie wychodzi pomimo natłoku pomysłów. =//// Podziwiam Cię.