Zwiadowcy

[ANgelA]

Całkowicie zgadzam się z @Cranberry.
Sięgnęłam po zwiadowców ze względu na ich popularność i bardzo dobre opinie wśród znanych mi czytelników. Zawiodłam się niestety i to w bardzo dużym stopniu. Jestem w stanie wybaczyć prosty (dziecinny to dobre określenie) styl.
Jednak gdy po okładce przewidziałam pierwszą część tomu, a po przeczytaniu jej [pierwszej poł.] wiedziałam już jak się skończy tom, stwierdziłam, że nie mam ochoty, tej serii dalej czytać. Postacie są nijakie, fabuła nie wciąga...
Jedyną zaletą jest to, że rzeczywiście lekko się ją czyta.
Dobra jest gdy ktoś szuka "zabijacza", a nie "umilacza" czasu.

[Paulinów]

Ja przeczytałam wszystkie części. Styl rzeczywiście jest prosty, ale mi to jakoś szczególnie nie przeszkadza. Podobały mi się wszystkie części i uważam, że warto przeczytać serię Szczególnie podobała mi się ostatnia część, czyli Zaginione Historie, w której Flanagan odpowiada na pytania fanów

[Keitissa]

Mój młodszy brat dostał 3 pierwsze części z okazji jakiejś tam. Uznał że nie będzie ich na razie czytał, więc oddał je do mojej "biblioteki" Przeczytałam 1 cześć i uznałam, że coś mi się w tej serii nie podoba. Teraz czytam 2, jednak zawiesiłam się w połowie i książka wylądowała na podłodze... cóż, średnie piosenki lecą w windach, średnio książki trafiają na podłogę...

[Kolekcjoner dusz]

Jak dla mnie fajna książka..._można powiedzieć, że to moje pierwsze wprowadzenie do świata fantasy. Książka może i napisana dziecinnym stylem, ale tylko w trzech pierwszych częściach. Potem akcja nabiera tempa, gdyż bohater jest coraz bardziej starszy. Polecam.
Co do 12 części podobno ma być. Will będzie w niej miał uczennicę. Zwiadowczyni.

[Animuza]

Ja czytałam całą serię, pierwsze parę tomów kilka razy, jak zwykle. Styl prosty, lekka lektura na upalne dni, gdy nie ma się siły myśleć, lub na jesienną depresję, gdy szuka się po prostu oderwania od rzeczywistości. Przydała mi się też jako odprężacz pomiędzy doroślejszymi seriami, z bardziej pokrętną fabułą. Polecam, choć raczej młodszym czytelnikom.

[FankaFNIN!]

Też bardzo lubię. Ostatni tom, 12 "Królewski zwiadowca", nie odbiega stylem od poprzednich: wciąż wciągający, ze zwrotami akcji, z ciekawymi postaciami. Szkoda tylko, że dzieje się aż około 15 lat po wydarzeniach w Nihon-Ja - większość bohaterów bardzo się zestarzała. Oczywiście są wprowadzone nowe postacie, ale to już nie to samo.
Polecam też "Drużynę" tego samego autora.

[Nubes]

Zgadzam się z Cranberry i pochodnymi. Pożyczyłam od koleżanki bodajże czwartą część. Rzuciłam po pierwszej stronie. W końcu przekartkowałam ( w BARDZO dosłownym tego słowa znaczeniu) do momentu kiedy porywają głównego bohatera, nie pamiętam nawet kto, chyba jakieś zmutowane wilki, wszystko jedno. I? Gdybym była autorem tego niezwykle wciągającego dzieła, schowałabym głowę w piasek. Niepotrzebnie przewlekła fabuła, za dużo szczegółów. Kulminacyjny moment powinien być wyważony: nie za szybki, by czytelnika nie skołować, ani zbyt wolny, żeby go nie znudzić. Dodam jeszcze, że odniosłam wrażenie kopiowania Tolkiena. W przeciwieństwie do Szanownej Koleżanki, która pożyczyła Zwiadowców takiej zgredzie jak ja, gorąco nie polecam. Ale to jedynie moje zdanie.
EDIT:
Zapomniałabym o jednym: Mianowicie o bohaterach cierpiących na najgorsze książkowe schorzenie: płaski charakter, czy raczej jego brak.

[ol@]

Mnie to jakoś nie wciągnęło, ale mojego tatę i brata owszem.

[Toster]

Ja w zeszłe wakacje skończyłam siódmą część i... nie mogę zabrać się do następnej. "Zwiadowcy" są napisani lekkim językiem, wydarzenia nie są zawiłe, a można się wciągnąć. Jak dla mnie niezła seria, chcę do niej wrócić i przeczytać tę ósmą część .

[fuunfanka]

Zwiadowcy są genialni._Przeczytałam wszystkie części i jestem zachwycona.