Jakie zakończenia książek lubicie najbardziej? ;)

[Rolan]

?eby Dobro zwyciężyło, wtedy czuć że to koniec. Ale najlepiej, jeśli główny bohater ginie. Bo to dziwnie, ma pełno przygód, ratuje świat, a potem kończy się np. gdy ma 15 lat i co dalej? Po prostu żyje, ma żonę, dzieci, jest zwykłym człowiekiem...? A gdy zginie po przeżyciach, poświęci się czy coś, to książka jest dobra. Jako fanka HP, przytoczę tu przykład o śmierci np. Syriusza. Gdyby żył dalej, to co by było? Harry się ożeni, dzieci, a potem zwykły pogrzeb? To by było nudne. Umarli wszyscy Huncwoci, poświęcając się w imię dobra (nawet Glizdogon poczuł skruchę). Bohaterzy umierają - i jest git. Oczywiście nie musi ginąć, jednak książka bez śmierci kogoś bliskiego, jest nudna ;D. Nie lubię jak zło zwycięża. Mam wtedy dziwne uczucie, że książka powinna mieć dalsze części. Bo co to ma być? Do końca świata Zło...? Głupio :/


//Pilnuj polskich znaków i literówek//Jasti

[Rachel]

Ja najbardziej lubię jak jest Happy, byleby nie za prosto. A najbardziej nienawidzę niedopowiedzeń. To takie wkurzające... No wiem, wyobraźnia, własna interpretacja itp. Wyobraźnię mam niezłą, tak mi większość osób mówi, więc nie myślcie sobie... Nie lubię niedopowiedzeń dlatego, że od razu wpada mi mnóstwo różnych, niekoniecznie radosnych, ciągów dalszych i nijak nie mogę się do żadnego przekonać. No bo to nie moja książka. Tu rządzi ktoś inny i jeśli ten ktoś inny nie powiedział co się stało później, to ja nie mam wręcz prawa, żeby to dopowiedzieć. To znaczy, mogę, ale mnie samej to nie przekonuje. Dlatego wolę, jak wszystko się kończy definitywnie.

[Tu taj Hamon tutenhamon]

Ja lubie zakończenie ;Niespodziewanie dorbe i złe I śmierć przyjaciela bohatera ale ożyją

[Andrzej]

Zazwyczaj nie lubię zakończenia w stylu: główny bohater zwycięża, żeni się z jakąś extra laską i ogółem ''hepi end''. Nie przepadam także za tym, by Wielki Zły Vader wygrywał, bo to pozostawia pewien niedosyt. Poza tym, oba zakończenia są strasznie przewidywalne i sztampowe(zwłaszcza to pierwsze). Nie lubię także zawiłości w fabule, bo strasznie szybko gubię wątek w takim chaosie.
Zatem, co lubię?
- Bez zwycięstwa którejkolwiek ze stron - czyli ani dobro, ani zło nie zwyciężają, jednak to tylko w przypadku książek, które będą kontynuowane.
- Dobro zwycięża, ale tak ledwo, ledwo i przy ciężkich przeżyciach.
- Śmierć głównego bohatera - może być.

[Klaudia cD.]

Ostatnio przeczytałam część opowiadań z polskiej antologii "Księga Strachu". Jak sugeruje tytuł są to tzw. opowieści grozy, które mnie osobiście na razie rzeczywiście strasznie, ale nie przerażają, a rozczarowują.
Aż mi się przykro zrobiło kiedy kończyłam ostatnią stronę "Adwentu" Macieja Guzka - historia fajna i ciekawa, nawet jak na horror, dostała zakończenie okropne niczym mój budyń. Banalne wręcz, typowe dla byle jakich historyjek, do bólu przewidywalne. Pożyczę sobie słowo od Andrzeja: sztampowe. Całe zadowolenie czytelnika (czyt. mnie) powstałe przy świetnie budowanym nastroju tajemnicy, ciekawym stylu pisania, składnym zlepku kilku "form przekazu" (wiadomość mailowa, opis filmu na YouTube), wyparowało po ostatnich zdaniach opowiadania. Niedosyt, wrażenie oszukania przez autora, niedokończenia utworu - ot co moje uczucia. Przykład na to, że źle dobrane, nieciekawe zakończenie, w tym przypadku

idiotyczna śmierć głównego bohatera,

może całkowicie popsuć radość z przeczytania historii. Chociaż przyznam, że "Adwent" i tak był o niebo lepszy od "Drzwi do..." Ewy Białołęckiej, które zakończenia po prostu nie miało. Ba, autorka nawet poskąpiła punktu kulminacyjnego i krzty sensownej fabuły.
Jeny, w sumie po co ja się produkuję? Krócej: moim zdaniem autor niepewny swego, niemający oryginalnego pomysłu na horror (jak i każdy inny rodzaj opowiadania) w ogóle powinien go nie pisać. Zabić głównego bohatera lub urwać historię w połowie może byle laik, a czytelnika to nie bawi. Pytam więc: po kij takie opowieści dziwnej treści? Jak zakończenie do dupy, to nawet piękny początek nie pomoże w przypadku opowiadań. Za krótkie są owe, by nadrobić czymś innym, choćby kunsztem pisarskim. Potrzeba treści.

Ja lubie zakończenie ;Niespodziewanie dorbe i złe I śmierć przyjaciela bohatera ale ożyją

... No skoro umrą, ale ożyją, to nie jest to zakończenie, bo ostatecznie (czyli na zakończenie) będą żyć, prawda?

- Bez zwycięstwa którejkolwiek ze stron - czyli ani dobro, ani zło nie zwyciężają, jednak to tylko w przypadku książek, które będą kontynuowane.

Skoro będą kontynuowane, to to też nie jest to zakończenie, nie uważasz?
Może traktujmy "zakończenia książek" jako takie całkiem całkiem zakończenia, np. w przypadku cykli jako ostateczne rozwiązanie z ostatniego tomu, bo chyba o to chodziło autorowi tematu. No i dobrze byłoby, gdyby wszyscy pisali o tym samym.

[Andrzej]

Skoro będą kontynuowane, to to też nie jest to zakończenie, nie uważasz?
Może traktujmy "zakończenia książek" jako takie całkiem całkiem zakończenia, np. w przypadku cykli jako ostateczne rozwiązanie z ostatniego tomu, bo chyba o to chodziło autorowi tematu. No i dobrze byłoby, gdyby wszyscy pisali o tym samym.

Czy ja wiem? Przecież GNL nie zakończył się 100 procentowym zwycięstwem FNiN nad Mortenem.

[Klaudia cD.]

Czy ja wiem? Przecież GNL nie zakończył się 100 procentowym zwycięstwem FNiN nad Mortenem.

Hm, no nie zgodzę się. Nie zabili go, ale pokonali, było jasne powiedziane, że to im się udało, kto wygrał. To, że będą mieć inne przygody to druga sprawa, dana książka miała pointę. Zresztą GNL ma zamknięta fabułę, tylko bohaterowie zostają. Nie jak w OS i OS2:MA.

[Andrzej]

Nie zabili go

No właśnie.
Jeśli Morten nie zginął, to FNiN nie odnieśli pełnego sukcesu. Potężny, wielki, 99,(9) % - tak. Ale nie w 100 %, bo Morten nadal żył.

[Klaudia cD.]

Ech, Andrzej. Nie zabili, ale fabuła została zamknięta, nie tak jak w OSach, w "Malowanym Człowieku", w "Nawałnicy mieczy", "Uczcie dla wron", itd. GNL może funkcjonować jako samodzielna książka, a te wyżej wymienione nie. O to mi chodzi.

[Rachel]

Teoretycznie tak, ale sądzę, że gdyby GNL było samodzielną książką, to większość osób czułaby się nieco oszukana brakiem ciągu dalszego.