Opinie

Co myślicie o tym opowiadaniu?

Mnie trochę negatywnie zaskoczyła jego długość - myślałem, że opowiadanie, które dostało się do zbioru, jednak będzie miało jakąś konkretną długość, tym czasem otrzymaliśmy miniaturowe ponowne pokazanie znanego nam już momentu, tylko z perspektywy innego bohatera. Czytam, czytam, a tu nagle nie ma co czytać. :P

Niemniej było to ciekawe ujęcie (i fragment traktujący o rodzinie Mamrota również), choć nie pogardziłbym pewnym rozwinięciem wątku albo pokazaniem też jakiś dalszych losów Agentów w Czerni, niekoniecznie związanych z historią z TMK.

Popieram pana wyżej. W każdym calu. I znaku.

Mi opowiadanie bardzo się podoba, zasmuciło mnie tylko tak mało informacji o rodzinie Mamrota.

Odnawiam sobie teraz opowiadania, więc się udzielę ;)

Bardzo podobało mi się to opowiadanko - faktycznie, było bardzo krótkie i nie wniosło niby nie wiadomo jak dużo. Ale jednak... No, Anian np. mówi, że za mało informacji o rodzinie Mamrota. A mnie właśnie bardzo się podobało, że Kosik w ogóle przedstawił Mamrota z perspektywy normalnego człowieka. Tzn. człowieka z podwójnym życiem, ale jednak - ma dzieci, żonę, jest pedantem i nawet w swoim życiu prywatnym analizuje wszystkie szczegóły. Ale tak patrząc na to z tej strony - trochę to przerażające jednak ;) No bo patrzcie, jego żona chce coś przed nim ukryć (nie mówię nawet o żadnych zdradach i kłamstwach, nie idźmy tak na całość ;)), np. chce zrobić mu urodzinową niespodziankę. A on na nią patrzy przez swoje okulary i widzi, w którym sklepie wybierała mu prezent i na którą zaplanowała przyjęcie-niespodziankę. No i wciąż musi ją okłamywać, co też trochę godzi w moje poczucie bycia fair.

Ale sam pomysł na opowiadanie, no i wejście w sytuację od drugiej strony (chodzi mi o to, że akcja dzieje się w momencie, o których czytaliśmy już w serii FNiN) bardzo mi się podobał :)

Cytat:

---

Ale tak patrząc na to z tej strony - trochę to przerażające jednak ;) No bo patrzcie, jego żona chce coś przed nim ukryć (nie mówię nawet o żadnych zdradach i kłamstwach, nie idźmy tak na całość ;)), np. chce zrobić mu urodzinową niespodziankę. A on na nią patrzy przez swoje okulary i widzi, w którym sklepie wybierała mu prezent i na którą zaplanowała przyjęcie-niespodziankę. No i wciąż musi ją okłamywać, co też trochę godzi w moje poczucie bycia fair.

---

No właśnie, tak naprawdę wychodzi na to, że Agent Mamrot stara się prowadzić normalne życie, ale w rzeczywistości tak nie jest. Okłamuje swoją żonę i dzieci dlatego, że praca jest dla niego ważniejsza od bliskich? No cóż, nie powinien tak postępować.

A co do samego opowiadania, to powiem, że mi się podobało. Nie przeszkadzało mi to, że było krótkie, gdyż było ciekawe i dobrze się je czytało.

Podobało mi się, głównie ze względu na nawiązanie do starej, dobrej TMK.

"Pięć tematów na dziś — odezwał się wreszcie kierowca. — Żaden nie ma priorytetu wyższego niż
trzy. Nawiedzony autobus, potwór w podziemiach Starego Miasta, samochód wjeżdżający w budynek,
nanoroboty w fajerwerkach, człowiek wchodzący tyłem do sklepu... Nic ciekawego." - cytat z opowiadania.

Nawiedzony autobus - nie wiadomo. Możliwe, że jest to losowa sprawa wymyślona przez autora. Ale moim zdaniem to zjawy żołnierzy niemieckich w Bezkształcie (byli widziani w szkole, u Aurelii oraz Nika pod swoim mieszkaniem)

Potwór w podziemiach Starego Miasta - Bazyliszek; niegroźny

Człowiek wchodzący tyłem do sklepu - Anachron; niegroźny

Samochód wjeżdżający w budynek - później mówią o Warszawie M20 przy ulicy Grójeckiej. Wiadomo, że Morten nie zaatakował od razu, ani nie Pałac snów nie rozpoczął się nagle po wakacjach.

Nanoroboty w fajerwerkach - pół roku później były problemy (zwłaszcza polityczne)

Dwa ostatnie tematy także nie są oznaczone jako ważne co może być dowodem na współpracę agentów z Mortenem.

Albo po prostu na komiczną niekompetencje tychże agentów, co tak po prawdzie pasowałoby trochę do braku zdecydowanego kierunku w którym ten wątek się poruszał od dawien dawna